19-04-2022
‘Je bekijkt het maar! Ik kom niet meer terug!’
In het heetst van de strijd kan een werknemer op deze manier uit de hoek komen. Kwaad en gefrustreerd roept hij dat hij niet meer terugkomt en dat je het maar uit moet zoeken. Wat doe je daarmee? Kun je dat zien als een opzegging van zijn arbeidsovereenkomst? Of moet je daar genuanceerder mee omgaan?
Laat ik vooropstellen dat het heel erg afhankelijk is van de omstandigheden waaronder het een en ander is voorgevallen voordat je hier een ondubbelzinnige antwoord op kunt geven.
In het algemeen geldt wel dat een werkgever niet te gemakkelijk mag aannemen dat een werknemer zijn arbeidsovereenkomst opzegt, gelet op de enorme gevolgen die de opzegging voor een werknemer heeft. Er moet sprake zijn van een duidelijke en ondubbelzinnige verklaring van de werknemer die echt gericht is op het nemen van ontslag. Als dat vaststaat, dan komt er nog een volgende stap.
Als werkgever moet je daarna nader onderzoeken of het wel echt de bedoeling is van de werknemer om ontslag te nemen. Hoe ver die onderzoeksplicht gaat, hangt af van diverse omstandigheden, zoals:
- wat heeft de werknemer precies gezegd?
- hoe waren zijn emoties?
- in hoeverre kan de werknemer de gevolgen van zijn uitlatingen overzien?
- wat gebeurt er na zijn vermeende opzegging?
- heb je hem tijd gegeven om op zijn opzegging terug te komen?
Etc…
Kortom, ga bij een vermeend ontslag door de werknemer na of de werknemer wel echt ontslag wil nemen.
Voor gericht advies bij opzegging van de arbeidsovereenkomst door een werknemer, kun je contact met me opnemen 0183 - 78 54 00 of sandra@mm-a.nl